Wernisaż wystawy „Błogosławieni” w Galerii DOM

13 marca w Galerii DOM w Sokołowskim Ośrodku Kultury odbył się wernisaż wystawy twórczości Sylwii Walani-Telegi pt. „Błogosławieni”.

W wydarzeniu, oprócz autorki prac, uczestniczyli: Grzegorz Polak, zastępca dyrektora Muzeum Jana Pawła II i Prymasa Wyszyńskiego w Warszawie oraz Tomasz Motyka, kierownik Działu Zbiorów i Inwentarzy w Muzeum Jana Pawła II i Prymasa Wyszyńskiego w Warszawie, kurator wystawy „Błogosławieni” w tymże Muzeum.
Wernisaż uświetniła muzycznie Anna Maria Maliszewska.

Wystawa „Błogosławieni” Sylwii Walani-Telegi została zrealizowana w ramach 2. edycji Międzynarodowego Konkursu i Wystawy Sztuki Współczesnej Quadriennale Betesda 2021. Indywidualna wystawa była nagrodą za zdobycie Grand Prix w konkursie i miała miejsce w oddziale Muzeum Jana Pawła II i Prymasa Wyszyńskiego w Warszawie.
Wystawę tworzą rzeźby i instalacje artystyczne. Każda z prac opowiada o jednym z ośmiu błogosławieństw z Ewangelii Mt 5, 3 – 12. Praca nad wystawą, jak twierdzi artystka, była poszukiwaniem samej siebie, swego miejsca oraz odpowiedzi na pytanie „kim jestem?”.

Wystawa czynna będzie do 30 kwietnia br.

Sylwia Walania-Telega

Absolwentka Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, a także historii sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Dyplom z wyróżnieniem i medal Rektora ASP otrzymała w 2020 roku w pracowni prof. Karola Badyny.

Stypendystka Rektora ASP w roku akademickim 2017/2018. Brała udział w wielu plenerach, wystawach, konkursach, nagrodzona m.in. w konkursie „Współczesna transpozycja dzieła Konstantego Laszczki” w 2016 roku.

We wrześniu 2021 roku odbyła się jej indywidualna wystawa w MCK w Leżajsku. Zdobywczyni Grand Prix w II Międzynarodowym Konkursie i Wystawie Sztuki Współczesnej Quadriennale Betesda w październiku 2021 roku.

Zajmuje się ceramiką, małą formą rzeźbiarską, a także rysunkiem. W sztuce dąży do połączenia realizmu i abstrakcji, szukania własnych form ekspresji. „Nie ważne, że coś zostało powiedziane wielokrotnie, ważne, że za każdym razem było powiedziane inaczej.” Ważny jest dla niej dialog z historią, dzięki której może czerpać wzorce, aby przetwarzać je na swój indywidualny język.